[Artikel verschenen in "De Tijd"]
Als je door de stad loopt, is JCDecaux overal aanwezig. Soms erg zichtbaar, met reuzegrote billboards of digitale schermen, soms onzichtbaar, bijvoorbeeld met publieke fietsen, banken in parken, publieke toiletten, vuilbakken en afsluitingen om voetgangers tegen het autoverkeer te beschermen. ‘We verhogen het levenscomfort van de burgers in de publieke ruimte en financieren dat met reclame-inkomsten’, legt CEO Wim Jansen uit.
Waar je ook komt in de wereld, overal kun je JCDecaux tegenkomen. ‘Bijvoorbeeld in Zaventem’, vertelt Wim Jansen, CEO België-Luxemburg en Israël. ‘Wij zijn de reclame-exploitant op Brussels Airport en op vele andere luchthavens wereldwijd. In België staan wij ook in voor de reclamepanelen van de Brusselse openbaarvervoersmaatschappij MIVB. Wereldwijd zijn we marktleider in buitenreclame en straatmeubilair.’
De geschiedenis van de Franse multinational – beursgenoteerd, maar voor 67 procent in handen van de stichtende familie – gaat terug tot 1964. ‘Jean-Claude Decaux was een echte selfmademan’, blikt Jansen terug. ‘Hij werd geboren in de Parijse voorstad Beauvais, waar zijn familie een schoenenwinkel uitbaatte. Als jonge man moest hij meehelpen in de zaak en experimenteerde hij met affiches om de winkel aan te prijzen. Binnen een paar dagen waren alle schoenen uitverkocht. Dat was het begin van een succesvolle verovering van de markt van buitenreclame.’
Ontstaan van bushokjes of de ‘abribus’
‘Jean-Claude Decaux was een autodidact, en een buitengewoon visionaire en inspirerende man – je mag hem gerust de Franse Steve Jobs noemen’, aldus Jansen. ‘In de jaren 1960 zag hij mensen in de regen wachten op de bus. Hij wilde een oplossing en dacht aan bushokjes. Gemeentebesturen zagen dat wel zitten, maar wilden er niet voor betalen. Ook de banken hadden geen directe interesse. Daarom deed hij een beroep op reclame-inkomsten om het stadsmeubilair te financieren. In 1964 implementeerde hij het systeem succesvol in Lyon en algauw stapten ook andere Franse steden mee in het verhaal. België was de eerste buitenlandse markt die Decaux aansneed. Al in 1967 voorzag hij Brussel van stadsmeubilair.’
De rest is geschiedenis. JCDecaux is actief in 84 landen op alle continenten en marktleider in “out-of-home advertising”. In ons land steeg het marktaandeel de voorbije vijftien jaar van 26 naar ruim 60 procent. ‘In de verschillende landen heeft JCDecaux doorheen de tijd talloze initiatieven uitgerold. België is een van de weinige landen die ze allemaal heeft overgenomen, denk bijvoorbeeld aan openbare toiletten of het Brusselse fietsdeelsysteem Villo!. Dat past in het concept van Jean-Claude Decaux om stedelingen van meer comfort te voorzien, betaald met reclamegeld en dus zonder dat de gemeentebesturen, of de burger via zijn taxen, voor de kosten moeten opdraaien. Bovendien hechtte hij van in het begin veel belang aan kwaliteit. Hij koos voor de degelijkste oplossing en werkte samen met grote ontwerpers, zoals Philip Cox, Philippe Starck of Norman Foster, om de stad mooier te maken.’
Ontstaan van bushokjes of de ‘abribus’
‘Jean-Claude Decaux was een autodidact, en een buitengewoon visionaire en inspirerende man – je mag hem gerust de Franse Steve Jobs noemen’, aldus Jansen. ‘In de jaren 1960 zag hij mensen in de regen wachten op de bus. Hij wilde een oplossing en dacht aan bushokjes. Gemeentebesturen zagen dat wel zitten, maar wilden er niet voor betalen. Ook de banken hadden geen directe interesse. Daarom deed hij een beroep op reclame-inkomsten om het stadsmeubilair te financieren. In 1964 implementeerde hij het systeem succesvol in Lyon en algauw stapten ook andere Franse steden mee in het verhaal. België was de eerste buitenlandse markt die Decaux aansneed. Al in 1967 voorzag hij Brussel van stadsmeubilair.’
De rest is geschiedenis. JCDecaux is actief in 84 landen op alle continenten en marktleider in “out-of-home advertising”. In ons land steeg het marktaandeel de voorbije vijftien jaar van 26 naar ruim 60 procent. ‘In de verschillende landen heeft JCDecaux doorheen de tijd talloze initiatieven uitgerold. België is een van de weinige landen die ze allemaal heeft overgenomen, denk bijvoorbeeld aan openbare toiletten of het Brusselse fietsdeelsysteem Villo!. Dat past in het concept van Jean-Claude Decaux om stedelingen van meer comfort te voorzien, betaald met reclamegeld en dus zonder dat de gemeentebesturen, of de burger via zijn taxen, voor de kosten moeten opdraaien. Bovendien hechtte hij van in het begin veel belang aan kwaliteit. Hij koos voor de degelijkste oplossing en werkte samen met grote ontwerpers, zoals Philip Cox, Philippe Starck of Norman Foster, om de stad mooier te maken.’
